Rita, gefeliciteerd! Gisteravond al geskypt, zij het met enige moeite! Nu maar even op deze manier. We staan nu op een echte overwintercamping, ongeveer 25 km voor Agadir,maar de overwinteraars komen pas half december, heb ik van de receptionist begrepen. Het is een prachtige plek om een paar dagen te staan, alles is picobello. We zien voor het eerst een Nederlands echtpaar staan; zij zijn eerst door de bergen gegaan en gaan nu langs de kust terug. Voor ons nog een 100 km dan zijn wij aan de zuidelijkste punt van onze rondreis door Marokko aangeland. Agadir was tot 2005 het paradijs voor de “wilde” camperaars. Op sommige plekken stonden wel 1000 campers langs de kust. Allemaal voorbij! Mag niet meer. Er worden in recordtempo campings gebouwd, maar in de winter is het overvol. We hadden vandaag een prachtige route; door het gebied van de huile d’Argan, olie geperst uit de arganboompit. Deze bomen komen alleen in deze streek van Marokko voor, nergens anders op de wereld. De vruchten zijn het lievelingskostje van de geiten; als echte klimgeiten klimmen ze boven in de bomen om de vruchten te pakken te krijgen. De pitten worden vervolgens uit de mest van de geiten verzameld en gedroogd. Ze zullen ook wel op een normale manier geplukt worden, maar dat hebben we niet gezien. We hebben bij een coöperatie van vrouwen een paar flesjes gekocht. Hier werken alleen vrouwen die de gedroogde vruchten uit de bast kloppen, de vrucht lijkt op een amandel. Die wordt geperst. De olie is ontzettend duur, een flesje van een ½ litertje kost €14,-. Onderweg wordt deze olie ook door boeren aangeboden, maar is vaak versneden. De coöperaties worden gesteund door Europa en een aantal andere landen, waaronder Canada. Naast de coöperatie, heeft de slager zijn handel. Op het moment dat we er langs kwamen, werd een lading geitjes uitgeladen uit een pick-up. De pootjes werden aan elkaar gebon
den en de geitjes werden op een hoop gelegd. De slager bracht ze met een kruiwagen achter zijn bedoening. De dorpen van enige omvang zijn zogenaamde “marktdorpen”. Daar worden dus de boodschappen gedaan. Het land is ongelooflijk uitgedroogd en verweerd. Regent het een keer flink, spoelt de grond weg. Als we over een bergkam komen, 350m hoog, ligt plotseling een groen dal voor ons. In het dorp, TAMRI, wordt de plaatselijke specialiteit, klein banaantjes, verbouwd en verkocht. 8 Dh p/kg. Een ongelooflijk contrast dit groene dal met het overige gebied. We werden vandaag voor het eerst gevraagd naar “stylo”, pen. De geitenhoeder heeft er een gekregen.
