donderdag 10 december 2009
El Jadida. Vandaag vertrokken uit Agadir, 7 uur Marokko tijd en om 14.00 uur waren we in El Jadida, 420km gereden. Konden vlot rijden, de weg was meestal goed. Hoe verder we naar het noorden kwamen, hoe groener het werd. We zien hier op deze camping dat zelfs het gras nog een beetje groen is. Onderweg zagen we hoe de landbouwgebieden werden besproeid, vele akkers kleurden al groen en die waren zonder een sprietje groen toen we er in oktober langs kwamen. Tot aan Essouira reden we de kustweg, prachtig met op vele plaatsen zicht op de enorme branding. Mooi man! We zagen de eerste tekens van de Kerst: met wintertaferelen beschilderde ramen en de bekende kerstkreten. En dat terwijl we in de korte broek rondliepen!
Vrijdag 11 december
Via de autosnelweg rijden we vlot naar Tanger. Onderweg op een parkeerplaats treffen we een merkwaardig stel jonge Nederlanders: zij waren op weg naar Mauritanië, maar konden vanwege de onveilige situatie niet verder. Deze jongelui maakten deel uit van een groep die met 20 auto’s op weg waren om die karren in Mali te veilen voor een goed doel: strijd tegen malaria. Hun belevenissen zijn te beluisteren op radio 3FM; op 23 december worden ze verwacht bij het glazen huis in Groningen. Om half twee zijn we bij de haven; mooi op tijd om met de boot van twee uur over te steken. Maar!!! Alles ging vlot, de passen werden vlot afgehandeld met behulp van een “gids” die voor de uitreiskaarten zorgde en ze invulde. De uitreispapiertjes, geel, kun je bij de politie krijgen. Het camperpapier was ook in orde, dus toen verder naar de man die moet kijken of je ook smokkelwaar of illegale personen bij je hebt. Die stuurde ons naar de scanner. Toen begon de tijd te dringen; waar is die scanner. Rechts de hoek om, doorrijden en achter de vrachtwagen gaan staan die ook gescand moest worden. Niemand die actie ondernam! Dus maar eens kijken of er beweging in kon komen. Drie mannen in een cabine kunnen dwars door de camper kijken, maar nu bleek Bets er nog in te zitten! Dus opnieuw, maar nu zonder Bets. Ok,. Alles goed. Papieren terug en dus naar de boot. Niet dus! De man met de schroevendraaier wil eerst een papier zien dat aangeeft dat we door de scanner zijn geweest. Heb ik niet gekregen! De hulp van de Schroevendraaier rent naar de scanner, komt hijgend terug en vertelt de Schroevendraaier dat we door de scanner zijn geweest. Als ik hem uiteindelijk met de arm om zijn schouders geslagen en met een lachend gezicht vraag wat nu zijn probleem is, schiet hij in de lach! De Schroevendraaier duikt onder de camper, tikt met de schroevendraaier ergens tegen aan en we mogen door. Om net de boot te zien wegvaren! Met de boot van 4 uur bereiken we om 5 uur, 6 uur Nederlandse tijd Tarifa. De vriendelijke politieagent wil nog even in de camper kijken, de douane wuift ons door en we zijn weer in Europa! Boodschappen doen bij de Lidl en daar overnachten we ook.
Zaterdag 12 dec. 09
Heerlijke rustige nacht op het Lidl parkeerterrein, zien de zon opkomen en gaan op weg. Bij Cadiz zien we een vlucht flamingo’s, prachtig. De kustweg ligt behoorlijk in de mist. Later hebben we ook in het binnenland nog behoorlijk mist. 70 km voor Salamanca zien we sneeuw op de toppen van de bergen, wij rijden op ruim 1100 m. Zo bruin en dor het binnenland van Spanje in september was, zo groen is het nu. Via de prachtige nieuwe, heel rustige snelweg rijden we ruim 820 km tot vlak voor Valladolid, Tordesillas, rechts richting Madrid. Daar zou een camperplek moeten zijn. Is er niet, maar vlakbij een prima parkeerterrein en daar staan we nu. Onder grote schijnwerpers, naast een autowas installatie. En die werd om 11 uur in de nacht nog even gebruikt!
zondag 13 december 2009
Prachtige wegen en weinig verkeer door Spanje. Dan wordt de lucht donker en begint het heel licht te sneeuwen, het is niet de moeite, maar wat staat ons nog te wachten? We rijden op 600-700 m hoogte, overal staan strooiwagens klaar om in actie te komen. Gelukkig beginnen we op tijd aan de afdaling. Op de hogere bergen ligt de eerste sneeuw. Het is wel even wennen; drie dagen geleden zwommen we nog in zee en nu is de temperatuur rond de 5 graden. Rond Biarritz is het flink druk, maar op zondag geen vrachtauto’s, dat scheelt. Na Bordeaux nemen we de N10 en vinden vlak voor Engouleme, om precies te zijn in Roullet Saint-Esthephe een prima CP, voorzien van verzorging.
maandag 14 december 2009
Vermoeiend! Wat een gekrummel! Dat betekent dus dat overal stoplichten en rotondes te nemen zijn. Het schiet dus niet op, van Tours naar Chartres, daarna loopt het wat vlotter. Uiteindelijk komen in Marcilly op een domaine terecht; kost €18,50. Midden in een bos, erg donker, maar we slapen er prima.
Dinsdag 15 december
Via een combinatie van tol- en tolvrije snelwegen komen we vlak voor Lille uit. We rijden een eindje om via Tournai, maar dat schiet goed op. Gent is het doel waarnaar we streven, de CP in ieder geval. Coördinaten blijken niet te kloppen, dan naar het adres, maar dat is veel te ver van het centrum. Dan op naar Woudrichem, 150 km verder. Bij Antwerpen een file, daarna gaat het vlot. De CP in Woudrichem kennen we, dus vlot gevonden. De CP ligt in de vesting, heel leuk in kerstsfeer gebracht. Gegeten bij een shoarmatent, daarna lekker onderuit voor de tv. Tegen een uur of 10 werd het koud, hoe kan dat? Gasfles leeg! In de tweede fles zit nog wel gas, maar hoeveel? Bij temperaturen van dik onder nul moet je wel zeker weten dat je gas genoeg hebt, dus? Als we toch gas moeten tanken, kunnen we ook wel naar huis rijden. Zo gezegd, zo gedaan en om half 2 in de nacht draait de Rubber Tramp de oprit op. Thuis! Na een rit van bijna 11500km zijn we a la maison! Het was fantastisch, we gaan zeker weer naar Marokko, een geweldig land, met geweldig vriendelijke mensen!

Zondag 6 dec. 09
We zijn aan het aftellen! Jammer, maar het is niet anders. Wat bevalt ons dit leven goed!! Stel je voor: ik zit aan het strand te typen, uitzicht op een prachtig geel zandstrand, zon op de kop en de camper achter ons. Net met Ma geskypt, maar dat was niet zo best, dus maar even via de mobiele. Voor de laatste keer geld gepind, de camping moet worden afgerekend, de stoffeerder gaat nog hoezen maken en dat doet ie ook niet voor niets.
Gisteren hadden we Margot op bezoek, wilde graag info over het importeren van een kamper. Wijntje en hapje erbij, gezellig. De bewaker die net bezig was met het water geven van de heggen, kreeg ook het schaaltje met hapjes voor gehouden. Pakte het schaaltje aan over de heg, at vervolgens alles op en wat hij niet zo snel op kon krijgen, pakte hij eruit en hield het in de hand. We kregen nog wel het bakje teug! Weer wat geleerd! Ha, ha.
Gistermiddag, we wilden net naar het strand lopen, vroeg een nogal opvallende vrouw, rode kleuren in haar blonde haar, mij of de zonnepanelen goed bevielen. Terwijl we ons daar over onderhielden, kwam haar man erbij. He, die ken ik: dr. Kalus uit Beieren! We hadden dit sympathieke stel ontmoet op een campinkje weken geleden. Een beetje een alternatief stel, onze leeftijd, die niets van “Rentnercampings” moesten hebben. Maar, zei zij, dit is helemaal niet wat we zoeken, maar ik moet eerlijk bekennen: “Es gefällt mich sehr, schön ordentlich, alles klappt”! Ach ja, zo beroerd is het niet om een beetje luxe te hebben, toch!
Blijf je wat langer op een camping, krijg je steeds meer kennissen; vrijdagmiddag met Jacques en Marianne gegeten op het zwembadterras en met die mensen raak je ook niet uitgepraat. De laatste tijd kommen we nauwelijks nog aan lezen toe, ook al omdat we op een centraal punt van de camping staan. Het wordt wel steeds drukker; men verwacht dat eind december/ half januari alle plaatsen wel vol staan. Dan kunnen de toeristen uitwijken naar een paar nieuwe campings een eindje verderop.
Wij gaan donderdag 10 december weer naar het noorden. We verwachten dat we een week onderweg zullen zijn, En Shalah!
Woensdag 9 dec. 09
Heb net precies de camping afgerekend, 26 dagen zijn we hier blijven plakken. Zo lang zijn we nog nooit op een plaats gebleven, maar wat ging de tijd snel!! En al die tijd schitterend weer. Vandaag weer naar het strand gereden, maar we moesten wat vroeger terug omdat de stoffeerder nog met onze inrichting bezig is. We hebben de voorstoelen van nieuwe hoezen laten voorzien en de dwarsbank achter krijgt ook een nieuw uiterlijk. Heel lichte Alcantara stof, ben benieuwd hoe het bevalt, maar de stoffeerder heeft prachtig werk geleverd. Wel moet je altijd pingelen over de prijs, maar dat vinden ze leuk en anders betaal je veel te veel. Gisteren ben ik met Ab, onze nieuwe overburen op pad geweest om een gasfles te kopen. Kastje en de muur kennen ze hier niet, maar van de enen buur naar de andere wel. Ik ben er nog niet achter van wie nu die gasflessen zijn, maar kopen kon ik ze niet. Uiteindelijk bij het camping winkeltje, maar die vroeg natuurlijk ook weer te veel; maar als je zelf weet wat het kost dan krijg je het ook voor die prijs. Hij vroeg 200 Dh, ik had voor aan de straat 120 Dh betaald, en betaalde nu 130Dh. Zo gaat dat hier overal.
Gisteravond een wijntje gedronken bij de fam. Kalus uit Beieren, bekend van eerdere berichten, Peter en Rosie. Hij heeft als leraar in BKK gewerkt en samen hebben ze heel veel gereisd, vooral in het Midden-Oosten. Nu waren ze voor het eerst in Marokko, maar gingen volgend jaar weer. Zo en nu gaan we Henny, onze trouwe lezeres, bellen want die is jarig vandaag! Gefeliciteerd meid, nog vele jaren met Jans en de kinderen.

Donderdag 3 dec. 09
Nog steeds op Atlantic Parc, 26 km ten noorden van Agadir. Maar vandaag, evenals gisteren, hebben we de coulissen even gewisseld; gisteren de gehele dag naar het strand geweest. De Rubber Tramp vlak aan het strand geparkeerd, stoelen naar buiten en een stranddag beleefd. We hebben zelfs gezwommen in de oceaan, heerlijk fris, maar goed te doen. Een beetje getennist op het strand, gelezen, maar vooral genoten van het prachtige uitzicht en het weer. Tot de zon onderging, ongeveer 7 uur Ned.tijd, zijn we gebleven. Prachtig, zie de foto’s!
Vandaag zijn we met Berlijn, Lutz en zijn vrouw, met de campers naar een andere supermarkt, waar voornamelijk Marokkanen inkopen doen, gereden. Vervolgens naar de Souk, waar in een jaar tijd veel was veranderd, maar nog steeds erg gezellig. Vooral de groentemarkt waar de kleine boertjes hun spullen verkopen, is erg schilderachtig. Prachtige sinaasappels voor €0,45 de kilo, heerlijk sappig. Maar er verandert veel; dus wil je nog het schilderachtige Marokko zien, wacht niet te lang! Na de inkopen naar een restaurant, keurig maar erg westers. Maar het eten in de restaurants ligt me altijd zwaar op de maag. Berlijn ging terug naar de Souk om de kleding die vermaakt moest worden weer op te halen, wij reden naar de oude Kashba boven Agadir. Vandaar een prachtig uitzicht over de baai. Als je door de ingang gaat, zie je boven de poort staan”Vreest God en vereert den Koning, 1746”. In zowel het Nederlands als het Arabisch. Die landgenoten zie je ook overal terug!
Betsy heeft een steen beschilderd en erop geschreven: Voor de mooie man en de nog mooiere vrouw. Die heeft ze samen met een potje jam in de tent van Berlijn gelegd. Lutz noemt zichzelf altijd ein schoener Mann, vandaar! Berlijn was verrast, maar wisten niet wat er op stond, domme Pruisen, dus maar even vertaald, lachen!

maandag 30 november 2009
Even een samenvatting van een paar “campingdagen”. Op een overwintercamping rijgen de dagen zich aaneen. ’s Morgens brood halen, ontbijten, koffiedrinken in de ochtendzon, want die schijnt hier altijd, een wandeling, een praatje maken, boodschapje doen, broodje eten en dan naar het zwembad. Daar lekker lui liggen op een heerlijk bed met matras, af en toe een baantje trekken, maar vooral veel lezen of een praatje maken. Of een flinke strand/berg wandeling maken. Als je langer op een plek blijft staan, leer je steeds meer mensen kennen. Zo had ik op het zwembad een gesprek met een Hamburger, niet die van de Mac, maar een echte. Hij had vroeger als job brouwerijen bezoeken. De Grolsch brouwerij kende hij heel goed; overnachtte dan in Winterswijk. Dus gesprekstof genoeg. Zaterdag was het een nationale feestdag; Aït el Kebir, het offerfeest. Dat merkten we vrijdag al: we liepen naar het strand via de voetweg door de rivierbedding. Allereerst kwamen we tussen de dromedarissen,45 stuks, terecht. Jammer, maar geen fototoestel bij de hand, want het is een heel leuk gezicht al die dromo’s met hun grote lippen de arganianoten uit de bomen te zien eten. En die bomen hebben hééél scherpe stekels. Toen we onder de brug door liepen, liepen een drietal jongens over de brug. Ze riepen ons in het Frans toe of we ook een schaap wilden hebben. Die worden op het offerfeest massaal geslacht. Om hun aanbieding kracht bij te zetten, maakten ze bewegingen alsof ze iemand de keel afsneden. Het is dan maar goed dat je Frans verstaat! Zaterdag was dus alles gesloten, ’s morgen was het winkeltje nog open voor het brood, maar daarna was alles dicht. Je kon wel terecht op het zwembad, maar geen bediening, geen bewaking.
Zondagmorgen 29-11 zijn we op de koffie geweest bij Jacques en Marianne. Een stel van hij 70 en zij 65 die permanent in een camper wonen. En echt geen grote camper, wel met een aanhanger erbij. Zij wonen 6 maanden in Marokko, gaan dan naar Frankrijk, waar ze een stuk grond hebben, wonen daar 3 maanden in de camper en gaan vervolgens nog 3 maanden naar Nederland met de camper. En dat doen ze al 10 jaar! Een heel leuk en keurig stel mensen die dit leven uitstekend bevalt. Zij hebben hun hele hebben en houden in de camper en aanhanger. Wat zul je dan een keuzes moeten maken! Op 5 december vieren we met hun Sinterklaas in het restaurant van het zwembad. Gisteravond zijn we met Margot en Cuxhafen( Margot en Claus) naar het restaurantje op de camping geweest. We hebben daar Cotelette d’ Angeau en een heerlijke salade gegeten. Het was weer gezellig met Cuxhafen, die in Duitsland op een recreatieterrein wonen en nu een half jaar in Marokko zijn. Zo zijn er blijkbaar vele. Plotseling hoorden we een gekletter op het zinkplaten dak. Het regende!! Onze eerste regenbui(tje) sinds we in Marokko zijn. Snel even naar de camper om het dakluik te sluiten en op de terugweg even “dancing in the rain”. Vanmorgen was het asfalt nog nat; de bomen waren wat groener doordat het stof een beetje er af was; er hing een opgewonden sfeertje bij de campingpoort. Waar je al opgewonden van kunt worden!
Afgelopen week hebben we ook paling gegeten. Jantje Smit en zijn broertje kwamen langs met een mand vol prachtige dikke palingen. Hun vader kwam vroegere jaren langs, maar die heeft zich dood gezopen! Kreeg waarschijnlijk te veel drank onderweg. We hebben eerst maar eens 1 paling, woog bijna een pond, gekocht voor €6,50. Achteraf hadden we er wel 2 willen hebben, maar je weet immers niet of ze ook echt smaken. Maar deze gerookte paling was echt fantastisch; veel vis en maar weinig vet. Nu maar wachten wanneer Jantje weer langs komt.
Vanmorgen een flinke wandeling langs het strand gemaakt; even met de vissers gepraat en die vertelden ons dat het morgen ging regenen en zij ook niet uit gingen varen, dus geen vis morgen. De temperatuur is ook wel wat gezakt; komt vandaag nauwelijks boven de 25 graden, maar wel zonnig met een windje. Als het morgen regent, gaan we boodschappen doen bij de Marjane in Agadir. Komt de Rubber Tramp ook eens weer van de plaats.
Dinsdag 1 december
Geen regen dus, weer een stralende hemel, geen wolkje te zien. Naar de Marjane geweest en daarna met Gerrit en Bernadette geluncht op het terras van het zwembad. We kregen deze lunch aangeboden omdat ik voor hen de tv en de waterkraan had gerepareerd. Deze mensen zijn echte wereldreizigers, gaan in april een jaar lang op reis in Amerika met hun eigen camper.