donderdag 29 oktober 2009
Vandaag onze laatste dag in Tafraout, dit heerlijke stadje in die overweldigende natuur. Vanmorgen weer een einde gefietst, de Châpeau de Napoleon bekeken en bij terugkomst een drankje gedronken op een terrasje. Wat zou hier een tappilsje lekker smaken, maar ja, dat hebben ze niet. Het is weer een hele warme dag, ruim 30 gr. in de schaduw. Dus maar kalmpjes aan!
Vrijdag 30 oktober 2009
Om 9 uur zitten we al te ontbijten op 1500m hoogte met een geweldig uitzicht. Vroeg opstaan, naar de plaatselijke Plus, een mini uitgave, maar er is van alles te koop en maar weer op pad, de neus achterna. Het doel voor vandaag is Taroudannt. Maar voor we daar zijn, rijden we eerst een van de mooiste wegen van Marokko! Het is alsof we door de Grand Canyon rijden, wat een natuurpracht. Iedere keer verbazen we ons over het feit dat deze omgeving zoveel lijkt op het westen van de USA. Maar hier wonen overal mensen, vriendelijke mensen die ons hartelijk toezwaaien; waar vind je dat nog? En bijna geen verkeer, ook een zaligheid. Overal de lemen huizen, wel vaak totaal vervallen en onbewoond. Mensen hebben deze "natuurhuizen" verruild voor lelijke betonklossen, met een vies roze kleurtje, jammer. Vanuit het niets duikt een stuwmeertje op; pas nieuw want de palmboom steekt nog met zijn kruin boven het water uit. De kruin is wel bruin, ipv groen zoals op de foto van onze reisgids. Wel mooi bewaard gebleven is de Agadir van Tizourgane. Een agadir is een soort kasteel waar vroeger belangrijke documenten en zaaigoed werd bewaard. Ook konden de boeren daar naar toe vluchten in geval van nood. Na een kleine 200 km doemt de stadsmuur van Taroudannt voor ons op. De gehele stad is nog omgeven, 7,5 km, door muren en torens. Bij het hotel Palais Salam vinden we een prima bewaakte CP, 20 Dh voor de bewaker die ons vriendelijk begroet. Hij zal vannacht over ons waken! Het is nog vroeg in de middag en behoorlijk heet, 30+. Willen wel een rondwandeling maken, maar komen niet verder dan de tuin en het terras van Palais Salam. Hier is het heerlijk, een zelfs vochtige warmte, waar bananen bomen groeien. We wanen ons in Thailand! Na een sapje zoeken we in het tegenover gelegen park de schaduw van de palmen op. Leesboek erbij, prima! Tegen vijven gaan we een toertje op de fiets door de stad maken; weer de heerlijke chaos van winkeltjes en kraampjes en heel veel fietsers! Niet alleen kinderen, maar zelfs moeders met kinderen achterop! Zoveel fietsers hebben we nog niet gezien. Vanaf een terrasje bekijken we deze chaos. Aan het begin van de avond gaan de lampen aan, zelfs een soort kerstverlichting, ook in het park. De tijd voor de jeugd! Dat kon wel eens een onrustige nacht worden. Echt niet! Om 10 uur was het doodstil, maar nog te warm om in de camper P&W te kijken. Een goed alternatief, BVN zendt alles een uur later uit, of je kijkt naar de herhaling. Als we eindelijk in bed liggen, zien we een bijna volle maan en een stuk verlichte stadsmuur door hat dakluik, geweldig! Camperen=genieten!!
zaterdag 31 oktober 2009
Vandaag gaan we een moeilijke, volgens het boekje, pas in de Hoge Atlas rijden. De Tiz n’Test. Dit gebergte kent een tiental bergen die boven de vierduizend meter uitkomen! Richting Marrakech. Dus vroeg op pad. Als we bij restaurant "La Belle Vue" aankomen, hebben we de grootste pashoogte, 2100m al bijna bereikt. De pas was niet echt moeilijk, maar smal en slecht wegdek. Geen hairpins en bijna geen tegenliggers. Dan wordt het schuifelen, maar er is altijd wel een plekje te vinden om elkaar te passeren. Hier willen we vandaag en vannacht blijven. Als Bets vraagt of dat ok is, vindt de baas het helemaal prima omdat we er ook nog een menuutje willen nemen. We staan met de snuit van de Hymer bijna op het terras. Als menu nemen we een salade met omelet, plus een fles water. De omelet is klaargemaakt in een kleine tajine. Als toetje krijgen we pp een appel, 2 mandarijnen en een trosje druiven. Kosten: 150 Dh, €13,50, en niet pp! De mandarijnen worden in het Souse dal, waar we doorheen zijn gekomen, verbouwd. Vroeger zag je bij ons in de winkels ook sinaasappelen uit Maroc in de winkels, maar sinds het Spaanse Andalusië, met EEG geld, is vol gezet met sinaasappelbomen, komen de Marokkaanse appeltjes van oranje het land niet meer in. Zo zie je maar weer hoe landbouwpolitiek en ontwikkelingsbeleid elkaar tegen werken! Veel mensen laten zich door een gids in een 4x4 auto rondrijden. Dit is wel het domein voor die bakken; soms verlang ik er weer naar, naar die ouwe, maar niet trouwe, Discovery! ’s Avonds wordt de tajine bij ons in de camper afgeleverd, leuke ervaring. Vannacht gaan de dekbedden weer over; het koud hier in de nacht, 15 gr. en volle maan!
Zondag 1 november 2009
De etappe gaat naar Marrakesh, een flink stuk door de Hoge Atlas. Smal, slecht wegdek, maar geen moeilijke bochten, bijna nergens vangrails. Hier moet je dus niet rijden als het flink heeft geregend, want de bergen zijn er brokkelig, "een brekhaftig spul"! Onderweg zien we bij een verlaten restaurant nog een prachtige CP, misschien een volgende keer. Een goede 100km voor Marrakesh bezoeken we een ruïne van een moskee uit 1200. Wordt aan gewerkt om deze prachtig gelegen moskee weer op te knappen. Het dicht bij gelegen plaatsje TIN MAL was de machtbasis van de dynastie der Almohaden. De moskee is nu een museum en daarom mogen wij ongelovigen, tegen betaling, het gebouw van binnen bekijken. In het plaatsje Asni gaat rechts een weg omhoog naar de Jebel Toubkal, de hoogste berg van de Atlas, 4167m hoog. Daar is ook het wintersportgebied van Marokko. We zien al een beetje sneeuw liggen. Op 28 km voor Marrakesh eten we in een prachtig restaurant, Le Jardin des Roses, een heerlijke salade en drinken wat. Effe bijkomen van de vermoeiende rit. Dit restaurant heeft een zwembad en een prachtige tuin; naast de tennisbaan voldoende parkeerterrein voor groepen, iets voor Vagebond. Via een prachtige allee van palmen, dubbelbaans, rijden we Marrakesh in. Achter de Koutoubia Moskee is een prachtige, bewaakte parkeerplaats. Daar moeten we naar toe; maar het is zondag en dan gaat iedereen naar de stad, dus druk!!!! Een regelrechte chaos, geen verkeerslichten die ook maar iets regelen, geen agenten. Rij maar raak, maar raak mij a.u.b. niet! Maar we komen waar we willen zijn, dank zij "Truus" . Wat een plek: op enkele minuten lopen van het beroemde Jaama el Fna-plein, bewaakt door een nachtwacht die nu herkenbaar in aan zijn gele pet met opschrift: Fietsen in Amsterdam. Tegen vijven gaan we op pad; eerst het genoemde plein, dan de souq. Eten doen we op het plein in een kraam. Wat een mensen, maar wat een sfeer als het donker wordt, geweldig! Terug bij de camper, stoelen naar buiten en genieten van de heerlijke avond. Wat een weer!
maandag 2 november 2009
Tegen vijf uur worden we gewekt door de Imam van de Kouttoubia moskee; hij zingt niet mooi,maar verschrikkelijk hard! Mohammed zal de grootste wel zijn, maar zijn dienaren wel de grootste herrieschoppers! Maar enfin, het hoort erbij hier. Vanmorgen dus vroeg op pad, nee niet zo vroeg! Met de fiets naar de Tombeaux Saadiens, de graven van de Saadiens, het Bahaia Palais, Joodse kerkhof,Medersa Ben Youssouf en Marokkaanse museum. Om overal te komen moet je door de oude wijken, waar je het echte Marokkaanse leven ziet. Hier geen zeurende verkopers, maar gewone, vriendelijke mensen, die niet gewend zijn aan toeristen en het leuk vinden dat zij ook eens bekeken worden. Op het kerkhof spreken we een oude Joodse dame. Zij vertelt ons dat het geen enkel probleem is voor joden om tussen de moslims te wonen. De meeste joden zijn naar Israel verhuisd, maar Marokko kende al eeuwen een joodse bevolkingsgroep die, evenals de moslims, ook uit Spanje gegooid (1492) werden toen de christenen het weer voor het zeggen kregen. De joodse buurt, de Mellah wordt nu bewoond door de moslims. De Medersa Ben Youssouf was een theologische hogeschool daterend van 1600. Het is een prachtig voorbeeld van islamitische kunst; in de hal hangt een foto van Willem en Maxima. Het museum Marrakesh is een mooi gebouw, de inhoud stelt niet veel voor. Maar op dit moment is er een expositie van Chayan Koï, voor ons een onbekende kunstenaar. Prachtige collages en de "vakantieboeken" waren echt kunstwerken, prachtig.
Na dit alles, hadden we wel even behoefte aan onze CP, met bijbehorende stoelen en schaduw.
Dinsdag 3 nov. 09 Marakesh-Ouarzazate
Hoe moet je het onbeschrijflijke beschrijven? Want eigenlijk is het niet te beschrijven wat we vandaag allemaal gezien hebben! We zijn gewoon moe van alle indrukken die we onderweg hebben opgedaan, zoveel moois. Wat een land, wat een landschap, schitterend! Ik begin maar gewoon bij het begin van de dag: het was bewolkt! Eerst maar zien dat we de stad uitkomen, maar dat gaat vrij simpel, hoewel het al flink druk is en de Marokkanen ware meesters zijn in het niet opvolgen van de regels. Bij een benzinepomp tanken we 80L water voor een fooi, 10Dh, bij de Metro, een groothandel, doen we boodschappen. Op luxe producten zoals Frico kaas, zit 20% BTW! Op brood, 0%. De zuivelafdeling is zo gekoeld, dat er jassen hangen bij de ingang. Alles is er te koop. En dan gaat de reis, ruim 200km naar OUARZAZATE in de zuidelijke Atlas. Al snel zijn we in de bergen,en breekt de zon weer door, maar op het nog vlakke gedeelte komen we weer veel "Berber-Taxis", ezels tegen. Het is echt een andere wereld! Langs de weg in de bergen worden overal bergkristallen, vaak knalrood gekleurd. Het blijkt dat die kleur uit een potje komt, ha ha! Maar de kleuren van het landschap komen niet uit een potje, maar zijn zo mooi! We hebben zelden zoveel verschillende kleuren in een landschap gezien; het is alsof je door de Grand Canyon rijdt, grandioos! Als er maar water is, is er begroeiing. Wat een werk hebben deze mensen gehad om overal terrasjes aan te leggen en daar op ingenieuze wijze irrigatiekanaaltjes naar toe te leiden, maar het werkt. Overal worden appels, groenten en dadels verbouwd, in drie etages. De Arabieren hebben tijdens hun bezetting van Spanje daar ook kanalen aangelegd; het heeft tot in de 20ste eeuw geduurd voordat de Spaanse landbouw weer enigszins op dat oude niveau was. Om de dorpen te zien, moet je de camper aan de kant zetten; de dorpen zijn gemaakt van gestampte klei en die klei heeft de kleur van de omgeving zodat de dorpen moeilijk zijn te onderscheiden. De klei wordt gemengd met stro, tussen mallen gestampt en steeds verder omhoog getrokken. Zo zijn complete kastelen gebouwd, de Kasbahs. Deze dorpen harmoniseren op een schitterende manier met het landschap. Vlak voor OUARZAZATE, 20 km, slaan we links af en rijden naar AIT BENHADDOU, een Berberdorp dat op de UNESCO lijst staat. Het dorp bestaat uit zes kasbahs die in elkaar gegroeid zijn. Voor vandaag genoeg indrukken; we bekijken het dorp nu alleen van een afstand, maar wat mooi! Alsof zandkunstenaars aan het werk zijn geweest! Maar nu naar de camping!
woensdag 4 november 2009
Ait Benhaddou. Na een heerlijke stille nacht, je zou bijna zeggen heilige nacht met al die ezelrijders, gaan we vroeg op pad naar de Kasbahs. In het riviertje heeft men stenen gelegd, zodat de oversteek bij weinig water, wat meestal het geval is, geen probleem op levert. Een viertal jochies zien ons aan komen en "mama" wordt keurig bij de hand genomen en over de stapstenen geleid. Pp een Dirham, jochies ook weer blij. Via trappen komen we door en boven de kasbahs uit; wat je allemaal uit klei kunt maken. Boven op de top zitten we in de schaduw, het is nog steeds prachtig weer, te genieten van het landschap: een akkertje van 10x10m wordt door een grote trekker geploegd, een ezeldrijver drijft zijn vier ezels, beladen met mest, naar een akkertje, in de verte zien we de Rubber Tramp op de camping staan. Wat een rust hier! Alleen in het rivierdal is het groen, daarbuiten een gortdroog land waar niets, maar dan ook niets groeit. Allah laat er alleen stenen groeien en wel in grote getale. Langzaam dalen we weer tussen de kleihuizen af, via de rivierbedding lopen we terug naar de camping. Zo omzeilen we de souvenirhandelaren, hoewel die helemaal niet zo opdringerig zijn. Tot nu toe ook geen last van vervelende kids gehad. Hopelijk blijft dat zo. Het is nu 14.00 uur Marokkaanse tijd, 1 uur vroeger dan Ned tijd, en de thermometer geeft 28,5 gr aan. De koelkast maakt overuren. Ga nu zo naar het internetlokaal om deze berichten te verzenden en om contacten te leggen, als het lukt. Contacten lukt; soms. Fotos naar webalbum lukt niet