Zaterdag 17 okt. 09
Rita, gefeliciteerd! Gisteravond al geskypt, zij het met enige moeite! Nu maar even op deze manier. We staan nu op een echte overwintercamping, ongeveer 25 km voor Agadir,maar de overwinteraars komen pas half december, heb ik van de receptionist begrepen. Het is een prachtige plek om een paar dagen te staan, alles is picobello. We zien voor het eerst een Nederlands echtpaar staan; zij zijn eerst door de bergen gegaan en gaan nu langs de kust terug. Voor ons nog een 100 km dan zijn wij aan de zuidelijkste punt van onze rondreis door Marokko aangeland. Agadir was tot 2005 het paradijs voor de “wilde” camperaars. Op sommige plekken stonden wel 1000 campers langs de kust. Allemaal voorbij! Mag niet meer. Er worden in recordtempo campings gebouwd, maar in de winter is het overvol. We hadden vandaag een prachtige route; door het gebied van de huile d’Argan, olie geperst uit de arganboompit. Deze bomen komen alleen in deze streek van Marokko voor, nergens anders op de wereld. De vruchten zijn het lievelingskostje van de geiten; als echte klimgeiten klimmen ze boven in de bomen om de vruchten te pakken te krijgen. De pitten worden vervolgens uit de mest van de geiten verzameld en gedroogd. Ze zullen ook wel op een normale manier geplukt worden, maar dat hebben we niet gezien. We hebben bij een coöperatie van vrouwen een paar flesjes gekocht. Hier werken alleen vrouwen die de gedroogde vruchten uit de bast kloppen, de vrucht lijkt op een amandel. Die wordt geperst. De olie is ontzettend duur, een flesje van een ½ litertje kost €14,-. Onderweg wordt deze olie ook door boeren aangeboden, maar is vaak versneden. De coöperaties worden gesteund door Europa en een aantal andere landen, waaronder Canada. Naast de coöperatie, heeft de slager zijn handel. Op het moment dat we er langs kwamen, werd een lading geitjes uitgeladen uit een pick-up. De pootjes werden aan elkaar gebonden en de geitjes werden op een hoop gelegd. De slager bracht ze met een kruiwagen achter zijn bedoening. De dorpen van enige omvang zijn zogenaamde “marktdorpen”. Daar worden dus de boodschappen gedaan. Het land is ongelooflijk uitgedroogd en verweerd. Regent het een keer flink, spoelt de grond weg. Als we over een bergkam komen, 350m hoog, ligt plotseling een groen dal voor ons. In het dorp, TAMRI, wordt de plaatselijke specialiteit, klein banaantjes, verbouwd en verkocht. 8 Dh p/kg. Een ongelooflijk contrast dit groene dal met het overige gebied. We werden vandaag voor het eerst gevraagd naar “stylo”, pen. De geitenhoeder heeft er een gekregen.

vrijdag 16 oktober 2009
Op de fiets naar Essasouira geweest, gemakkelijk hoor die fietsen bij je! Een prachtige boulevard loopt langs de kust naar de Centre Ville, het is overal aangegeven in het Arabisch en het Frans. Voor het eerst komen we hier in een echt toeristen centrum; veel buitenlanders en zowaar spreken we een Nederlands gezin. Het oude centrum is boordevol toeristen troep. Opvallend dat hier veel houtsnijwerk verkocht wordt. Het is het hout van de Thuja, een conifeer soort. Ook hier weer een dikke muur met veel kanonnen, die de stad omgeeft. Om een uur of 1 gaan de moslims naar de moskee. Het is er zo vol binnen, dat buiten op het plein wel 100 mannen geknield liggen te bidden. Deze stad wordt omschreven als de meest winderige stad van Marokko, dat trekt weer veel kitesurfers. Ook was het een centrum voor hippies van all over the World, er zijn er nog enkelen van achtergebleven. In het centrum lopen de straten parallel of staan haaks op elkaar; in 1760 liet de sultan een gevangen genomen fransman de stad opnieuw ontwerpen. Goedkope architekt!Morgen rijden we naar Agadir, het is de bedoeling dat we daar een dag of wat blijven. Het weer is nog steeds prachtig, hoewel vanmiddag de mist weer het land in trok. Wordt het gelijk een stuk frisser: nu om 17.30 ned.tijd is het 23 gr. In Marokko is het nu nog 2 uur vroeger, dus 15.30 uur. Omstreeks deze tijd komen de campers binnen rijden. Opvallend is dat de fransen altijd in blokken gaan staan; allemaal met de camperdeur naar elkaar toe

donderdag 15 oktober 2009
Staan nu op camping Sidi Magdoul in Essasouira, aan de kust. Zou een Cp moeten zijn, maar die stond vol auto’s. Camping ligt achter de vuurtoren die je links ziet staan als je de strandpromenade oprijdt. Sani ziet er goed uit, prijs 59Dh. En ik heb een prima internet verbinding. Dus kunnen foto’s en verhalen worden geupload. Gistermorgen naar het internet lokaal in El Jadida geweest, geskypt enz. toen ik terug kwam hebben we besloten om de camping te verlaten, naar het centrum te rijden en de oude Portugese vesting en de citerne te gaan bekijken. Het was nog een hele tippel, maar er valt onderweg veel te zien; bv. de vissers die hun eigen restaurant hebben, het leek wel of de boel in de fik stond. De citerne is prachtig, door het waterlaagje krijg je prachtige reflectie. In 1600 werd deze gebruik voor wateropslag. Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt over de vestingmuur. Schitterend! We vervolgen onze weg langs de kust, maar van de prachtige kust zien we weinig: mist! Jammer, maar het zij zo. Nog steeds een landbouw gebied, voor Marokkaanse begrippen redelijk welvarend. Komend in Oualidia moeten we zoeken naar de CP, ligt tegenover de camping blijkt later. Aan een prachtige lagune, echt geweldig mooi. Abderrahim heet ons welkom, is onze wacht en levert het brood. Dat allemaal voor 15Dh. We maken een gezellig praatje met hem en zijn maat; hij heeft Duits geleerd van de camperaars.
Vanmorgen vertrokken, uitgezwaaid door Abderrahim. Zijn maat kwam nog schooien voor een fles wijn! Doen we niet! In Safi bezoeken we de keramiekheuvel. Hier staan de oude ovens en wordt keramiek gemaakt. De ovens worden volgens mij, niet volgens de knaap die zich als gids opwerpt, allang niet meer gebruikt. Maar het is wel een leuke rondgang lang de “fabriekjes”. Als we rond geweest zijn, wil hij 100 Dh, ongeveer 2 daglonen! Meer als 15 krijgt hij niet, en dan wordt die vriendelijke jongen kwaad, maar ik had hem niet gevraagd! Een andere knaap bemoeide zich ermee, had een zus in Rotterdam, en stuurde de gids weg. Maar hij wilde ons ook wat laten zien: schilderijen. Uiteindelijk hebben we bij hem een leuk schilderwerk gekocht, wel flink afdingen natuurlijk! Als we wegrijden, komt de gids nog even verhaal halen en ruziet nog verder met onze schilder. In plaats van de kustweg, nemen we de N1 door het binnenland. Prima weg, maar op de plekken waar je even parkeren kunt, en er voor en er na, kapotte bierflessen! Om half 10 pauzeren we even; naast ons twee mannen in een auto en ….aan het bier. Als Allah dat zou zien! Onderweg zien we mensen bezig met de olijvenoogst. Voor de huizen liggen bergen olijven. Maar er zijn ook hele gebieden waar alleen maar stenen groeien, ongelooflijk veel stenen. En toch wonen er mensen die je op het ezeltje voorbij ziet rijden. Af en toe een tafereel: een lemen hut, een paar vrouwen in lange rokken en hoofddoeken, mannetje op de ezel; zo uit de bijbel weggelopen. Kinderen die je lachend toezwaaien.

dinsdag 13 oktober 2009
El Jadida, 460 km zuidelijk van Tanger. Vandaag een flink eind naar het zuiden gereden. De grote steden maar rechts laten liggen. In Rabat is geen camping meer en om de dag en de nacht door te brengen op het parkeerterrein van het station, hadden we ook geen zin in. Casablanca is ook niet echt de moeite waard, volgens het boekje, dus maar door naar El Jadida. Daar staan we nu op camping International, had beter camping de la France kunnen heten; staan alleen maar fraansen, zou Henny zeggen. Vanmorgen eerst de lagune van Moulay B bekeken, prachtig. Op de camping even een foto gemaakt van de campingwerkers; het is dus overal DSB wat de klok slaat. Daarna de autoweg genomen naar het zuiden. We reden door een echt land- en tuinbouw gebied. De oogst was in volle gang; opvallend dat de maïs nog erg groen is, werd ook nog niet geoogst. Overal mensen op de akkers aan het werk. Je ziet onderweg een enorm verschil tussen arm en rijk; de bidonvilles naast de villawijken. Maar op alle woningen een schotel, ongelooflijk veel schotels. De ezel is een favoriet vervoermiddel; herhaaldelijk zagen we figuren die zo in de tijd van Jozef en Maria pasten. De autoweg is prima, kost €14,- voor de 350km. De camping in Moulay kostte 90 Dh, aan de lagune kost de camping 70 Dh. Deze camping kost 75Dh, zeer matig sanitair. Om 4 uur aangekomen, de fiets gepakt en door de stad getoerd. Vooral Betsy was een opvallende verschijning voor de Marocs. Het is wel oppassen geblazen, want die gasten hebben weinig verkeersregels geleerd. En voetgangers en fietsers, die laatste zijn er weinig, voorrang te geven? Waarom zou je? Morgen naar een Cybercafé en naar de oude wateropslag uit de Portugese tijd. Dit stadje was vroeger een Portugese handelspost.

maandag 12 oktober 2009
zondagmorgen een leuk gesprek gehad met een Marokkaanse Nederlander, een man van midden dertig. Ging even zwemmen in zee en vroeg of wij even op zijn spullen wilde passen. Na het bad, raakten we aan de praat. Hij woont in Venedaal, getrouwd, vader van twee leuke kinderen, was hierheen gekomen om zijn ouders te bezoeken, die dan weer in Nederland, dan weer in Marokko woonden. Hij vertelde hoe zijn vader veertig jaar geleden naar Frankrijk was gelopen, op blote voeten. De slippers gingen aan als hij in een dorp kwam; om niet op “een sloeber” te lijken Hij heeft ons nog wat tips gegeven waar we wel mee kunnen. We hebben nog even gezwommen, maar door de harde aflandige wind, was het water flink afgekoeld. Bij de camper zitten was ook niet echt prettig, dus op naar het dorp. In het internetkamertje, bloed heet, kregen we geen verbinding met gmail. Wel kon ik de blog bijwerken. Het telefoonnummer dat ik in de mail heb genoemd, was niet compleet; er moeten nog 2 nullen (00)voor de 212…….. . Terrasje gepikt, het was gezellig om van af het terras het Marokkaanse leven te aanschouwen. Opvallend vind ik dat de mensen hier zo lang zijn, een heel verschil met de Spanjaarden en de Portugezen. En er werd geen wijntje of pilsje gedronken! Dat deden we toen we terug waren bij de camper, samen met de buren. Zij gaan maandag met de veerboot naar Genua, 2 dagen varen, bepaald geen cruise. Hij, 75 jaar, verlangde wel naar huis.
Vanmorgen op acht uur zijn wij ook op pad gegaan. Onze guard betaald, 100 Dh, een flinke fooi omdat hij zo goed heeft opgepast. Via de autoweg, de gewone weg is te slecht, naar Moulay-Bousselham. Na een uur rijden komen we aan op de plaatselijke camping, gelegen aan een lagune. Het is nu 12uur Marokko tijd, en we zijn nog steeds de enige gasten. Mooie camping met voldoende schaduw, goed sanitair, 1 warme douche. Heb de LBN een paar graden met de klok mee moeten verdraaien om tv te kunnen ontvangen. Zie dan meteen dat de DSB bank op een faillissement afstevent. Onderweg zien we een gecultiveerd landschap, ontzettend veel honingmeloenen op de velden. Veel sproeiers, duidelijk een goed tuinbouw gebied. Af en toe rijden we door bossen met kurkeiken, afgewisseld met eucalyptusbomen. Weinig verkeer, kosten 36 Dh tol. De temperatuur zit nog steeds tegen de 30 gr aan, droog met een beetje wind, heerlijk!

zondag 11 oktober 2009
Het was een onrustige nacht; het uitgaanspatroon van de jeugd verschilt hier weinig met dat bij ons, laat en lawaai! Gisteren hebben we Asillah, wordt ook als Assilah geschreven, bekeken. Echt een leuk stadje met een mooie, schone kashba, geheel ommuurd. Buiten de kashba is het echte leven en dat lijkt erg op dat in Thailand! We voelen er ons direct in thuis. Veel kleine winkels die hun waar op straat uitstallen. De mensen zijn erg vriendelijk, niet opdringerig, maar juist hulpvaardig. Na de wandeling door de kashba, met bezoek aan het cultureel centrum waar een mooie expositie van schilderijen is waar op slechts twee schilderijen menselijke gedaanten zijn afgebeeld, terwijl dat van de Islam niet mag, drinken we een cola voor mij en een muntthee voor Betsy op een terras, samen met onze Beierse buren. Kosten 14Dh, ongeveer €1,30. Bij het zoeken naar een internetcafé worden we vlot geholpen. In een klein kamertje staan 5 computers, dus ik kan aan de slag. Mijn verhaaltjes type ik op de laptop en bewaar ze op een usb-stick, zodat ik ter plaatse niet zoveel hoe te typen. Bovendien hebben ze hier het zogenaamde azerty toetsenbord, Frans dus. In de kashba hebben we een Marokkaans telefoonkaartje gekocht, zodat we goedkoper uit zijn als we worden gebeld; nu niets, anders €1,25 p/m. Het nummer is: 00212615015668, kosten 50Dh. Als we terug komen op de CP, is een werkploeg bezig met de toegangsweg aan het opbreken. Met luchthamers! Stoelen gepakt en naar het strand. Breed strand, vlak voor de deur. Tegen het eind van de middag komen de plaatselijke boys om een balletje te trappen. Ik tel er 50! De jongens zien er goed uit: lang, slank, echte macho’s! Als het frisser wordt, we hebben nog steeds prachtig weer, verkassen we weer naar de Rubber Tramp. De werkploeg heeft de klus geklaard; de buis ligt diep in de grond en de toegang is weer open. Tip: betaal de tolweg met grote biljetten, zij hebben kleingeld. De plaatselijke kroeg heeft dat niet, of moet de buurt in. Proberen op die manier jou het wisselgeld door de neus te boren.

Vrijdag 9 okt. 09
Gisteravond afscheid genomen van Manta Rota, geweldige tijd gehad. Met de geur van de rode pepers en de maggiplanten in de neus, vertrokken we vanmorgen richting Marokko. Afstand naar Tarifa, 357 km. Via de Autopista del Sur, €5,90 tol. Prachtige weg. Om half 1 stonden we al aan de haven van dit leuke stadje. Laten we gelijk maar oversteken, in Marokko loopt de klok 2 uur achter, dus zijn we mooi op tijd. Voor een camper van 7 meter was er geen parkeerplaats te vinden. Dus eerst maar even naar de Lidl, daar wat gegeten en dan opnieuw naar de haven. De camper voor het raam van het ticketkantoor gezet en gevraagd of er nog een plaats vrij was. Voor €250,- mochten we heen en terug naar Marokko. Reis duurt 35 minuten. Een prachtige boot, waar ik achteruit aan in moest rijden, voordeel; met het uitrijden ging ik vooruit. Alles ging vlot tot we in Tanger bij de douane stonden. Wat een chaos!!! Een jonge vent regelde onze zaken voor €4,-. Daarna moest ik van de douane naar de politie omdat het de eerste keer was dat we in Marokko waren. Een mannetje ging met mij voor, al lopend vertellen dat ik €10,- in de pas moest doen om de politieagent tot haast aan te sporen. Dat kan dan altijd nog wel, dacht ik. Toen alles geregeld was en het mannetje mij weer naar de camper had gebracht, kwam de aap uit de mouw; hij verdiende niets, dus…. OK, jij ook een paar eurootjes. We waren er nu helemaal klaar voor, maar al het verkeer stond muurvast. Kwam er weer een douanier; auto importpapier moest hij hebben, weg was ie. Half uurtje later; er werd ruimte gemaakt, groot hek ging open en wij mochten het land in. Maar mijn importpapier had ik nog niet terug; camper gestald en naar de douane. Ik had het formulier gedownload, zodat ik het snel herkende tussen de stapel. Vriendelijk uitgezwaaid door de douane en daar gingen we door Tanger. Verkeer leek wel op Bangkok, die ervaring kwam dus van pas. Eerst even naar de flappentapper; ook daar weer een jonge vent die mij de weg wel zou wijzen, maar ik zag het ding zo wel. Gozer liep ook weer mee terug, vertelde dat hij problemen had met de politie in Amsterdam en daarom hier was; vroeg ook nog om geld. Ik vertelde hem dat hij vooral hier moest blijven en aan het werk moest gaan als hij wat geld wilde hebben. Hij zwaaide ons toch nog vrolijk uit. Aan de rand van Tanger kwamen we lang een Marjane, een super supermarkt. Toch maar even een eerste indruk opdoen. Prachtig, doet niet onder voor AH. Daarna tanken voor 73 Dh/L, ongeveer 70 cent/liter. Snelweg op en naar Asilah, onze eerste stop. Hier moeten 2 campings zijn, beide gesloten. Staan nu op een CP aan het strand, met een bewaker voor 20 Dh. Een Duits echtpaar staat er ook, komt al snel met de verhalen. Zijn hier 4 weken geweest, ze hebben het nu wel gezien.
Samenvatting: Manta Rota-Tafira: halve dag rijden. Via Autovista, €5,90 tol. Veerboot naar Tanger: €250 retour. In Asilah geen camping meer, wel CP. Komend vanaf Tanger via hoofdweg te zien aan het strand. Bewaking: 20 Dh, geen VE

Dinsdag 6 okt. 09
Het weerbericht: gisteren en vandaag: in de morgen bewolkt, tegen de middag breekt de zon door. Temperatuur heerlijk, zo’n 26-28 gr. in de schaduw.
Zijn gisteren voor het eerst niet naar het strand geweest. Wel naar Altura waar nu een openbaar, free wifi netwerk is. Ze hebben daar mooie zitgelegenheden gemaakt, voorzien van grote zonnezeilen en daaronder zitten we te skypen en te internetten. Laptop in de fietstas, 10 minuten fietsen en we zijn er. Gisteren was het Robs eerste werkdag bij zijn nieuwe firma. Had het goed naar zijn zin gehad, moet meteen deze weekvoor een paar dagen naar Hua Hin om kennis te maken met de Thaise dealers. Fijn om te horen dat hij het naar zijn zin heeft.
Het begint bij ons zo langzamerhand te kriebelen; we zijn al ruim een week op deze prachtige plek, maar de wereld is groter dan Manta Rota, dus Marokko, here we come! Op de foto zie je onze openbare “badgelegenheid”, het water heeft nog een lekker temperatuurtje! Op de andere foto zie je ons borrel 5 uur plekje! Vanmiddag hebben we een flinke strandwandeling gemaakt naar het einde van de landtong. Het strand wordt steeds smaller; bijna aan het einde gaat een houten brug over de duinen en vanaf de brug heb je een prachtig uitzicht over een lagune en Casela Velha. Vissers hebben daar hun netten gespannen, enkele ooievaars struinden er rond en heel veel strandvogels. Echt prachtig. Vorig jaar waren ze aan het bouwen met een enorm huis, nu is het klaar; het is bijna even groot als de helft van het dorp!
We boffen echt met het weer; iedere dag een heerlijke temperatuur, veel zon en geen regen. Wel zijn er de laatste dagen veel wolken, maar die trekken meestal aan ons voorbij. In het noorden van Portugal schijnt het behoorlijk slecht weer te zijn geweest. De zeewater temperatuur is nog prima, schat zo’n 22 gr.
donderdag 8 oktober 2009
Staan weer even bij Altura; skypen, blog bijwerken, mailen.
Morgen gaan we richting Tarifa of Alciras en dan zaterdag met de veerboot over naar Ceuta of Tanger. We zien wel. Het is vandaag weer een warme dag, tegen de dertig graden, dus weer naar het strand. We hebben een geweldige tijd gehad in MR, maar het avontuur lokt. Vandaag dus gastanken, naar de Lidl en dan tot slot nog even een borrel met de buurt. De volgende blog komt dus hoogstwaarschijnlijk uit Marokko.

Vrijdag 2 okt. 09
Weer een heerlijke stranddag gehad. Gezond en gezwommen! We staan nog steeds in Manta Rota, onze lievelingsplek aan de Algarve. Gisteren op de fiets naar ST.Antonio. Je moet nog steeds een eind langs de weg fietsen, de 125 die door de hele Algarve loopt. Niet echt plezierig. Volgens Werner krijgen de Portugezen “Abschusspremie” als ze weer iemand van de fiets rijden. Het lijkt er wel op. Onderweg krijgen we telefoon; de moeder van Geesje is overleden. In St.Antonio weten we een openbaar internetlokaal waar we meteen een briefje aan de familie sturen.
We kunnen echt merken dat we dit jaar een paar weken vroeger hier zijn dan vorig jaar; er zijn veel meer toeristen, het is drukker op het strand en de cafeetjes zijn nog niet allemaal gesloten. Op de CP zijn vooral veel Fransozen, maar langzamerhand komen er ook meer Nederlanders.
Vanmorgen was het echt warm, om 10 uur was de temperatuur al opgelopen tot 26 gr. Op het Europese weerbericht van BVN zien we dat de temperatuur in Marokko nog boven de 35gr is. We besluiten om voorlopig nog maar even hier te blijven; hier loop je zo naar het strand als het te warm wordt. Bovendien is het echt gezellig hiero: de dames kunnen een half uur kletsen over de shampoo die wordt gebruikt, niets voor Betsy! Maar je leert nog eens wat: als de tomaten nog niet rijp zijn, moet je ze een dag op de appels leggen. Zijn ze de volgende dag rijp!

zondag 27 september 2009

Manta Rota, Portugal. We zijn er weer, op ons geliefde plekje aan de Algarve. Ligt dat in de richting van Marokko dan? Nee, maar we hebben de tijd, dus gaan we eerst een week van het schitterende strand genieten. Vanaf Salamanca is het ong. 650 km naar MR, een hele trip maar er loopt een geweldige nieuwe autoweg naar Valencia. En druk? Op de eerste 75 km werden we door 3 auto’s ingehaald! En zo hard rijdt de Hymer niet. Echt flauwekul om voor dat beetje verkeer zo’n prachtige weg aan te leggen, maar goed; wij profiteren er van. We staan niet alleen op deze CP; 30 campers staan al verdeeld over het terrein! En Werner en Brigitte zijn er ook al; het wordt dus een gezellig weerzien. We zijn de eerste Nederlanders, maar velen zullen ons volgen. Wat ons opvalt is dat het zomerseizoen hier nog niet is afgelopen. Ook in Salamanca waren nog heel wat toeristen in de stad, dat maakt het er wel gezelliger op. En gemakkelijker, want we waren verdwaald in die stad! Konden de weg naar de camping niet terug vinden. Gelukkig kwamen we een paar toeristen tegen met een kaart en toen was de weg langs de rivier snel gevonden. Ook in Manta Rota is het nog gezellig op het strand; valt er nog eens wat te zien. De Portugezen hebben zich bij de invasie van campers neergelegd; vanaf 15 september is het toegestaan om hier te staan, dus geen zeurende politieagenten. Zondag een heerlijke strandwandeling naar Altura gemaakt en daar voor €1,- een heerlijke kop koffie gedronken in een strandtent. ‘sMiddags gezwommen en gezond en een borrel gedronken met W&B. Vandaag het zelfde verhaal en zo zullen er nog wel een paar dagen volgen. Het weer is geweldig, tegen de dertig graden, maar een lekker windje erbij. Het is nu 21.15 uur en ik zit in de korte broek buiten te computeren. Morgen maar eens naar de school met het internetlokaal, kijken of we de berichten kunnen versturen.

maandag 14 september 2009
Op weg! Eerste stop is de CP van Neef, aan de Moezel, ongeveer 25 km van Cochem. Info: CP €5, pn stroom €2,-. Gisteren in de voormiddag aangekomen. Aan de Moezel volop wijnfeesten, dus volop campers aanwezig. Al vrij vlot pakken we de fietsen en trappen het pad dat achter de CP loopt af. Na 10 km komt een brug, even schuilen voor de regen, dan naar een Moselterrasse voor een kop koffie. Maar het werd een glas witte wijn, heerlijk en goed voor de dorst. En omdat we er toch zaten, ook maar wat gegeten, ook prima.
Vandaag, maandag dus, een wandeling door Neef en wijnbergen gemaakt. Het weer is slecht, iedere keer buien en dat gaat voorlopig nog even door. Als we goed en wel terug zijn, arriveren Jan en Geesje. De volgende 2 dagen fietsen we langs de Moezel en bezoeken wat van deze stadjes. In Zell is het redelijk druk met toeristen, maar de overige plaatsjes zijn al bezig zich voor te bereiden op de winterslaap.
Donderdag 17 september
Vanmorgen vertrokken vanuit Neef, leuke plek, naar Heidelberg voor een familie treffen. Lawaaierige camping, maar redelijk dicht bij de stad.€ 23,- p/n.
maandag 21 september 2009
Het familieweekend zit erop. Echt heel gezellig. Veel gedaan; het begon vrijdagavond met een verjaardagsborrel ter ere van Oma Griesen, die op die dag 125 jaar zou zijn geworden. Om bij Riet te komen, namen we de bus en de tram. Heel leuk om met een hele club in de tram te zitten, net een schoolklasje! s‘Avonds op tijd terug, want de reis duurde bijna 2 uur! De volgende dag ’s middags een rondleiding in Heidelberg, daarna eine Weinprobe in Schriesheim, vervolgens weer naar Riet om daar te eten. Het was allemaal heel, heel fantastisch gezellig. Zondagmorgen eerst onze zus gefeliciteerd met het behalen van de pensioengerechtigde leeftijd, daarna de eerste vertrekkers uitgezwaaid, koffie gedronken met Henk, Jettie, Rita en Herman en toen…. en route!!
Erg druk op de Autobahn; vlak voor ons een ongeluk met enkele Turkse Duitsers in VW-bussen. Een stond boven op de vangrail. Geen plek om het einde van de Ramadan te vieren! Om 4 uur arriveerden we op de CP Baume-les-Dames. Mooie CP, al eerder geweest. Incl.stroom:€6,50. Aan het eind van de middag nog een oude fransman, met een vrouw die Parkinson heeft, geholpen om stroom te krijgen. Maandagmorgen op tijd vertrokken, na eerst nog de Lidl te hebben bezocht. Om 4 uur zijn we in Gouzon op een prachtige CP aangekomen. Verzorging aanwezig, geen stroom,€0,00. Onderweg krijgen we een SMS-je van Gaby, sorry Oma Gaby! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van Samuel Maximiliaan! Inmiddels staat de km-teller op 1456 km.
dinsdag 22 september 2009
Vanmorgen op tijd vertrokken, doel is een CP in Sorges. Daar komen we mooi op tijd aan, maar vinden de CP niet. Wel walnotenbomen!! En daar is Bets helemaal gek van, dus….plukken, rapen, een zak vol. Zo hebben we onze middagpauze nuttig besteed. Veel neuten dus. Bij het weg rijden zien we een museum over truffels, dus ff kijken. Blijkt dat daarachter de CP is, mooie plek. Maar het museum is gesloten, verder maar weer want het is nog te vroeg om te stoppen. Op naar Bergerac, waar we redelijk vlot de CP vinden, maar die bevalt ons niet, veel te drukke weg die er langs loopt. Verder maar weer. Even buiten Bergerac zien we een pijl van France Passion, dus op naar de wijnboer. Die ontvangt ons allerhartelijkst met ………een hand vol walnoten! En een uitnodiging voor een aperitief. Ja, ja, dat kennen we; wijn kopen dus. Maar ach, je staat er voor niets dus een fles wijn komt ook wel op. Het uitzicht is prachtig; boven aan een wijnberg met gezicht op Bergerac. Tijdens een wandeling vinden we perziken en vijgen. Het toetje is al klaar!’s Avonds genieten we onder het genot van het wijntje van de zonsondergang, prachtig.
woensdag 23 september 2009
We besluiten om vandaag maar eens rustig aan te doen; na een kleine 200 km stoppen we in the middle of nowhere! Brassempouy, een gehucht in de uitlopers van de Pyreneeën. Weer bij een FP-boer. We kijken hier uit over de maïsakkers en bossen, ook weer prachtig. De walnoten van gisteren liggen te drogen in de zon; het is heet vandaag, 28 gr. vanmorgen eerst flink mistig, maar nu wil je de schaduw wel opzoeken. Lekker wat lezen en genieten van het mooie weer en het prachtige uitzicht.
donderdag 24 september 2009
Wat een mist! Dus maar voorzichtig op pad; de route gaat via een pas door de Pyreneeën naar Pamplona en dan door naar Salamanca. Een flinke etappe. De rit door de bergen is prachtig, komen door een heel mooi stadje, St Jean-Pied de Port en dan begint de klim. Na Pamplona wordt het een vlakke route met uitstekende wegen, kunnen we kachelen. We hebben besloten om, voordat we naar Marokko gaan, eerst nog een weekje aan het strand van Manta Rota, Algagarve, door te brengen. Even acclimatiseren, want het is inmiddels aardig warm geworden, 30 gr! om half zeven arriveren we op de camping Don Quijote in Salamanca, €13,- incl stroom. Voor €8,- heb je er 24 uur internet. Opvallend is hoe mensen hun plekje beschermen; een stel heeft 2 plaatsen in beslag genomen door de caravan op een plaats te zetten en de auto op de andere alwaar meneer precies in het midden zijn stoel heeft geplaatst. En vooral niet op of om kijken als mensen naar die plek kijken; hier stonden we nl vorig jaar! Een ander stel heeft 2 waslijnen gespannen met aan iedere lijn een handdoek en zitten vervolgens op 10m afstand van hun camper. Die is zo opgetuigd met wielhoezen, zonneschermen dat ze voorlopig wel zullen blijven staan. Hebben waarschijnlijk nog nooit op een CP gestaan. Nationaliteit: Nederlanders dus! Dus maar even de was opzij geschoven, zodat we nu een prima plekje hebben. Hier blijven we 2 nachten.

La Vuelta

La Vuelta heeft een beetje een Drents klankje gekregen! Wat een golf van enthousiasme golft er door het Drentse land. Vandaag, zondag wordt de eerste echte etappe gereden en wel door Drenthe. Om goed drie uur en om half vijf komt het peloton door Rolde, dus feest. Gisteren was de proloog op het motorcircuit, wat een happening: 40.000 toeschouwers, geweldige sfeer. Vrijdagmiddag was de presentatie in het centrum van Assen. Op de kop van de vaart, wat een mooi “plaatje”. Ook daar een gezellige drukte, alle terrassen vol bezet.

DelfSail 2009

Standplaatst: de oude steenfabriek van Hijlkema, bijna in het centrum van Delfzijn. Weer: mooier kan het niet! Waarom: na zes jaar komen de Tallships Delfzijl weer vereren met een bezoek. En dat bezoek trekt weer bijna een miljoen bezoekers, waaronder wij dus. Zaterdagmorgen vroeg op pad om de schepen aan te zien komen varen. Vanuit de Eemshaven, met volle zeilen richting Delfzijl. We stonden op de uiterste punt van het havenhoofd, zodat we de tallships prachtig van verre konden zien aan komen varen en vervolgens van dichtbij het havenhoofd zien ronden. Machtig gezicht! ‘s Avonds naar het concert van Marco Borsato, gigantisch druk, maar wat een ambiance!! Geweldig. De kades waren gezellig verlicht, evenals de schepen. Op een aantal podia was muziek. De ongezellige haven gebouwen waren in de donkerheid verwenen. Zondagmorgen ter kerke?! Op het schip “de Stad Amsterdam” werd om 11 uur een oecumenische godsdienst gehouden, met begeleiding van een byzantijns koor. Dat willen we wel een zien en horen. Om 10 uur waren we al aan boord van het prachtige schip. Tegen 11 uur werd er niemand meer toegelaten zodat wij als de laatste bezoekers overbleven. Intussen hadden we een zeer informatief gesprek met een bemanningslid, een leuke jonge meid. Zij vertelde ons dat het schip werd voorzien van camera’s en webcams voor de reis die het straks gaat maken. Na Delfsail gaat het schip, voor de helft van de stad Amsterdam en voor de andere helft van Randstad uitzendbureau, de reis varen die Darwin gemaakt heeft, o.a. naar de Galapos eilanden. De dienst was verzet naar 12 uur. De pastor, een man met een zwarte jurk aan, versierd met gouden sjerp en hemdsmouwen en voorzien van een soort hangtasje dat in de brand stond maar gelukkig had hij een schaal met water bij zich, opende de dienst. Hij zong ons in het Engels toe, bij gestaan door het koor. Nadat de vrouwelijke pastor van de katholieke kerk ons verteld had hoe ze er boven overdachten wat wij hier beneden allemaal moeten doen en laten, ging meneer de pastor het schip en de mensen zegenen. Omdat het tasje toch niet echt in de fik vloog, kon hij daar de waterschaal en de scheerkwast wel voor gebruiken. Twee dienaren van de heilige Hermandad kregen de volle laag, evenals deze twee bezoekers! Na de kapitein d.m.v. een fles drank bedankt te hebben voor de gastvrijheid, veranderde meneer de pastor weer in een gewone meneer en was het “feest” afgelopen. Op naar de steenfabriek.

marokko

De zomer 2009 loopt langzaam op een eind, nou ja, nog 2 weken en we zitten al in september! Dus de voorbereidingen voor onze herfst/winterreis hebben we al volop in gang gezet. Dit jaar niet alleen naar Spanje/Portugal maar vooral naar Marokko. Daarvoor dus een paar boekjes aangeschaft, o.a. Mit dem Wohnmobil nach Marokko en een gids voor overwinteraars. Op weg naar Marokko gaan we eerst op familie bezoek in Heidelberg, de neven- en nichtendag. Maar voor het zover is, gaan we een paar dagen naar Delfsail in Delfzijl en komt Ma nog een dag of wat.
Voor het eerst sinds heel veel jaar hebben we de zomer in Nederland doorgebracht. Fantastisch!! Heel veel mooi weer gehad, veel gefietst, o.a. in Alphen ad Rijn, Tubbergen, Amsterdam. In Amsterdam naar Circus Stiletto, Ellen ten Damme, geweest. Een aanrader!
Maar eerst nog naar Delfzijl voor de DelfSail!