woensdag 21 oktober 2009
Vandaag weer op pad! Via Agadir, het toeristische centrum van Marokko, naar Tifnit.(Vlak voor Agadir ligt een landgoed van de koning van Saoudie Arabië, geheel ommuurd met om de vijftig meter een ge
wapende schildwacht voor de muur.) Een klein vissersnest aan een prachtige baai. Het is een kleine omweg, maar zo mooi!! De weg houdt vlak voor het dorpje op, zodat alle goederen moeten worden overgeladen op ezeltjes en de mens gaat hier te voet verder. In de rotswand zijn holen uitgegraven waar mensen in wonen. Die mogen er ’s avonds wel blijven, wij niet. Dus tegen een uur of drie de stoelen weer ingepakt en terug naar de hoofdweg, naar Tiznit, een centrumstadje tussen de kustplaatsjes en het Anti-Atlasgebergte. Niets bijzonder, maar daarom misschien wel bijzonder, hier zie je he
t echte Marokkaanse leven zoals dat hier redelijk in het zuiden wordt geleefd. Vrouwen lopen hier door spleetjes kijkend rond, maar ook lopen jonge jongens erbij zoals ze overal in het westen erbij lopen. Het centrum wordt ommuurd door een muur van gestampte klei. Op de fiets hebben we de stad doorkruist. Het “zakenleven” is hier nog als in de middeleeuwen georganiseerd; alle schoenmakers bij elkaar in een straatje. Alleen sandalen worden aangeboden, maar in vele soorten. Op de camping ontmoeten we een stel Nederlanders die op de fiets Parijs- Dakar doen. De organisatoren heten: Bike-Dreams (http://www.bike-dreams.com/) voor de fietsliefhebbers. Twee omgebouwde brandweerwagen functioneren als bevoorradingswagens. Het zijn wel geoefende fietsers, ong.120 km gemiddeld per dag. Een fietser heeft het zich gemakkelijk gemaakt: op een ligfiets met een zeiltje er op, een whike! M
et een beetje wind haalt hij gemakkelijk 45-50 km/uur! Het landschap verandert langzaam: steeds minder Aganbomen, bijna geen bomen meer, op enkele palmbomen na. Een glooiend, bruin, kaal, stenig land. Weinig boeren meer; die er zijn liggen verschanst achter hoge muren. We komen langzamerhand in Afrikaanse sferen! De campers die we hier nog zien, zien er steeds meer uit als omgebouwde terreinwagens, wel stoer. Maar de wegen die we tot nu toe gehad hebben, zijn met onze Hymer ook goed te doen. Wel geregeld in de spiegel kijken als er een tegenligger aankomt: de Marokkaan haalt het liefst in als er een tegenligger aankomt. Hij gaat ervan uit dat iedereen een beetje opschuift, dan lukt het wel, met Allahs hulp!
Vandaag weer op pad! Via Agadir, het toeristische centrum van Marokko, naar Tifnit.(Vlak voor Agadir ligt een landgoed van de koning van Saoudie Arabië, geheel ommuurd met om de vijftig meter een ge
wapende schildwacht voor de muur.) Een klein vissersnest aan een prachtige baai. Het is een kleine omweg, maar zo mooi!! De weg houdt vlak voor het dorpje op, zodat alle goederen moeten worden overgeladen op ezeltjes en de mens gaat hier te voet verder. In de rotswand zijn holen uitgegraven waar mensen in wonen. Die mogen er ’s avonds wel blijven, wij niet. Dus tegen een uur of drie de stoelen weer ingepakt en terug naar de hoofdweg, naar Tiznit, een centrumstadje tussen de kustplaatsjes en het Anti-Atlasgebergte. Niets bijzonder, maar daarom misschien wel bijzonder, hier zie je he
t echte Marokkaanse leven zoals dat hier redelijk in het zuiden wordt geleefd. Vrouwen lopen hier door spleetjes kijkend rond, maar ook lopen jonge jongens erbij zoals ze overal in het westen erbij lopen. Het centrum wordt ommuurd door een muur van gestampte klei. Op de fiets hebben we de stad doorkruist. Het “zakenleven” is hier nog als in de middeleeuwen georganiseerd; alle schoenmakers bij elkaar in een straatje. Alleen sandalen worden aangeboden, maar in vele soorten. Op de camping ontmoeten we een stel Nederlanders die op de fiets Parijs- Dakar doen. De organisatoren heten: Bike-Dreams (http://www.bike-dreams.com/) voor de fietsliefhebbers. Twee omgebouwde brandweerwagen functioneren als bevoorradingswagens. Het zijn wel geoefende fietsers, ong.120 km gemiddeld per dag. Een fietser heeft het zich gemakkelijk gemaakt: op een ligfiets met een zeiltje er op, een whike! M
et een beetje wind haalt hij gemakkelijk 45-50 km/uur! Het landschap verandert langzaam: steeds minder Aganbomen, bijna geen bomen meer, op enkele palmbomen na. Een glooiend, bruin, kaal, stenig land. Weinig boeren meer; die er zijn liggen verschanst achter hoge muren. We komen langzamerhand in Afrikaanse sferen! De campers die we hier nog zien, zien er steeds meer uit als omgebouwde terreinwagens, wel stoer. Maar de wegen die we tot nu toe gehad hebben, zijn met onze Hymer ook goed te doen. Wel geregeld in de spiegel kijken als er een tegenligger aankomt: de Marokkaan haalt het liefst in als er een tegenligger aankomt. Hij gaat ervan uit dat iedereen een beetje opschuift, dan lukt het wel, met Allahs hulp!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten