woensdag 11 november 2009
Tamtattouchte( 37 km achter de Thodra kloof.)
Dinsdag 10 nov. Overnacht in Goulmima. In dit stadje is een Ksar(dorp) dat op de Unesco lijst staat. We hebben geen zin om door de nauwe steegjes te lopen o.l.v. een gids, we hebben onderhand al heel wat van deze dorpjes gehad. Dus lekker luieren op de camping en internetten. Een prima onbeveiligd netwerk waar we mooi op meeliften. Internetten is geen enkel probleem in Marokko; in alle dorpen zijn cybercafe’s of er is wel een onbeveiligd netwerk, al of niet met de extra antenne, te ontvangen. Mooi makkelijk!
woensdag 11 november 2009,
Al weer redelijk op tijd op pad. De route loopt nog steeds over een hoogvlakte van rond de 1000m. Onderweg bijna geen bewoning, alleen nomaden met hun kuddes, meestal geiten, maar ook zien we dromedarissen. Een pracht gezicht die beesten zo vrij te zien rondlopen. De nomaden wonen in grote tenten waar meestal wel een waterput bij is. In TINERHIR slaan we rechtsaf, het bord is niet meer te lezen, beklad! Waarom? Een slechte weg voert naar de Thodra kloof in de Hoge Atlas. Onderweg prachtige uitzichten over het dal, prachtig groen, maar alleen onderin het dal. Voor de ingang van de eigenlijke gorges, eerst een kaartje kopen, 5Dh. We vragen of we wel verder kunnen, want de weg is zo slecht. No problem! De weg is weer wat opgelapt, maar in de winter zijn grote stukken weg weggeslagen door het geweld van de rivier. Nu kun je met droge voeten de overkant halen! Op het nauwste gedeelte gaan de rotswanden zo’n 300m steil omhoog, prachtige rode kleuren. Van de voorspelde toeristenrommel geen sprake. We kunnen midden in de kloof parkeren, komt geen auto aan. Mooie plek om een boterham te eten. Op een hoogte van 1700m, verder maar weer. In Tamtatouchte naar camping Baddou, veel campings hier, geen enkele camper o.i.d. te zien. Tijdens een wandeling in het dorp zien we vrouwen bezig met de maïsoogst, alles met de hand. Vrouwen halen water bij de put, de watertank gaat op de rug. Geen kerel te zien! Door Bets charmes ontdooien de dames en wordt flink gelachen om het gepraat met handen en voeten. Op de terugweg worden we vergezeld door een viertal meisjes, die voordat ze thuis zijn, het liedje 1,2,3,4, hoedje van papier kunnen zingen! Leuke wichter! Als ze vragen om een dirham, vragen wij ook om een dirham, niets voor niets. Dan wordt gelachen en niets meer gevraagd! Prima camping, keurig sanitair en heet water, dus nu maar een keer niet douchen in de camper, scheelt weer schoonmaken.
Even wat data: we zijn sinds 9 oktober in Marokko, dus iets meer dan een maand. Hebben nu in totaal 6780km gereden, vanaf Rolde. Aan campingkosten in Marokko hebben we €170,00 uitgegeven. Aan uit eten gaan hetzelfde, en de Hymer Rubber Tramp lust gemiddeld 1L op 9 km. De prijs van 1 liter diesel is €0,66.
Donderdag 12 nov. 09
De camping eigenaar heeft nog even een foto van onze reisgids (Mit dem Womobil nach Marokko) gemaakt, want daar stond zijn adres in. Zijn zoontje of broertje?, hebben we een fooitje gegeven, want dat is een echt aanpakkertje. We rijden nu terug naar de hoofdweg en komen weer door de Thodra kloof, heen en terug dus! En mooi!!! Niet te filmen!! Kom je van de andere kant, ziet het er toch weer heel anders uit. Onze voor- en achterkant verschillen toch ook! Maar wat is het hier ongelooflijk mooi, ruig. Na een goede, niet erg opwindende, zeg maar saaie, 50 km duiken, liever gezegd, klimmen we de Dadeskkloof in. Deze twee kloven zijn echte highlights van Marokko, die moet je gezien hebben, anders…… Na een 20 km komen we aan een steile klim, echte hairpins, maar een goede weg, dus niet zo moeilijk. Boven aangekomen drinken we een sapje op een terras met uitkijk over de kloof. De eigenlijke engte ligt nog een paar km verder, lijkt veel op de Thodrakloof. Maar het mooiste komt nog! 37 km verder ligt een klein plaatsje, een nest, nix an, maar de weg er naar toe!! Grandioos, ongelooflijk, niet te filmen-fotograferen-beschrijven! Wat een landschap: het riviertje heeft zich zo diep in het landschap geslepen, prachtig. Maar ook alle aardlagen, van dieprood tot pikzwart met alle nuances er tussen. En dan die verschillende structuren: meestal heel “brekhaftig”, dan weer als lange vingers, als schilvers! Geweldig. Bets raakt er helemaal van ondersteboven; om de vijf minuten moet ik de veiligheidsgordel loskoppelen, de armleuning omhoog, fototoestel grijpen, deur openen en naar buiten springen, wel eerst de handrem erop! Maar het is niet te filmen!! Helpt niet, het moet! Onderin die diepe dalen liggen kleine, ontzettend keurige akkertjes, die via een ingenieus systeem worden bevloeid en er wordt hard gewerkt, veel door vrouwen maar ook door mannen. Veel mannen werken in de stad en komen ’s avonds met allerlei busjes naar de dorpen. Als we weer even op een parkeerplaats staan te genieten, komt uit het niets Mohammed, een herdersjongen te voorschijn. Hij spreekt vloeiend Frans en vertelt dat hij in de bergen woont. Hij vraagt niets, dus krijgt hij een glas jus en wat snoep. Op zijn teenslippertjes daalt hij even later de berg weer af. In de avondzon rijden we de laatste kilometers door het dal van de Kashba’s. Dat etiket dekt de lading al lang niet meer; de meeste kashba’s zijn verwaarloosd of zijn niet meer te zien door de lelijke betonkolossen die de Marokkanen die “het gemaakt” hebben in Europa, daar hebben laten bouwen. “Alles goed?”,klinkt het in goed Nederlands. Naast ons staan twee Marokkaanse jongemannen, in een mooie Mercedes. Even een praatje en vrolijk zwaaiend rijden ze verder. Wij vinden een plek voor de nacht op een enorm Hotel- en Campingcomplex. En ruimte? Wij zijn de enige gasten op de camping. Prachtig sanitair, wasplaats voor camper, zwembad enz. en dat voor 60Dh. Voor we een heerlijke warme douche nemen, genieten we eerst van een prachtige zonsondergang; het was weer een dag om in te lijsten!
vrijdag 13 november 2009
Het is een lange reisdag geworden: 300km! Eigenlijk veel te veel maar de plaatsjes onderweg waren niet bijzonder interessant; in Ouarzazate hebben we de camping bekeken, niets te doen, het stadje netjes maar verder weinig te bieden. Net voor dit stadje ligt een villa dorp “Royal Golf”, bepaald niet voor Mohammed met de pet, maar wij hebben er heerlijk rustig aan het stuwmeer gestaan. Verder maar weer. Onderweg komen we langs de filmstudio’s; hier worden veel Bijbelfilms opgenomen, nu een dooie boel. Omdat we besloten hebben om nu terug te gaan naar Agadir, even bij komen van al de belevenissen, nemen we de kortste weg. Da’s niet altijd de beste; op de kaart is het een rode weg, de N10, maar tot aan Tazenahkt is hij maar anderhalf spoor breed. Normaal gesproken komt er geen verkeer langs, maar nu is het net markt geweest en komen een heleboel marktkooplui met hun bestelwagens ons tegemoet. Die karren zijn zo overbeladen dat ze echt niet de berm in gaan. Het landschap is bizar; gitzwart, glimmend vulkanisch gesteente. Bets vindt het maar een eng landschap, maar het duurt ook weer niet al te lang. Toen we vanmorgen gingen afrekenen, heeft de chef ons het hele hotel laten zien. Wat een prachtige oosterse stijl: heel gezellige kamers, het restaurant maar ook de “grotwoningen”. In een heuvel heeft men 50 kamers uitgehakt, heerlijk koel was het daar! Het is een gigantisch complex: www.ksarkaissar.com. En voor campers geweldig, zelfs een wasplaats! De chef vertelde dat vaak in november/december sneeuw valt; wat zal dat prachtig zijn als de Hoge Atlas, die hier pal achter ligt, met sneeuw is bedekt. Enkele bergentoppen zijn hier hoger dan 4000m. maar voorlopig ziet het hier niet naar sneeuwen uit! Toen we door Tazenahkt kwamen, ging net de moskee uit, oppassen geblazen want de gelovigen liepen alle kanten op. Een eindje verder was de Iman nog niet zover; in de moskee was geen plaats meer zodat de gelovigen buiten stonden. Allemaal zo dicht mogelijk bij de moskee op de stoep, zeker wel honderd, in keurige rijen. In Taliouine stoppen we, het is vier uur. Een campinkje in het centrum, dat is ook de enige verdienste van dit verwaarloosde ding, zetten we de Rubber Tramp neer. Als we het dorp inlopen, komen we aan de praat met twee meiden van 14 jaar. Ze vertelden ons dat zij ’s middags en de jongere kinderen ’s morgens naar school gaan. In het centrum weer de bekende kleine winkeltjes; bij de slagers kun je ook een levend schaap krijgen, het beest lag vastgebonden voor de deur. De poelier heeft naast zijn bedoening een aantal kippenhokken, wel groter dan onze oven, met levende kippen. Welke zal het zijn? Roept u maar. Het vleesmenu bestaat dus uit schaap, geit of kip. Geen varkens! Dat is een onrein beest en wordt hier dus niet gegeten. Op een terras drinken we, Bets als enige vrouw, een milkshake van verse appel en banaan. De overige klanten zijn aan de thee of water. Geen alcohol in het openbaar! Terug bij de camper genieten we van een heerlijke zwoele zomeravond. We merken dat we weer dichter bij de kust zitten. In het oosten zijn de avonden veel kouder; de koudste nacht was aan het einde van de Thodra kloof, 5 graden! Taliouine staat bekend om de verbouw van saffraan, het duurste specerij ter wereld, volgens Lonely Planet kost dat spul 30Dh per gram, en dan moet je nog goed oppassen met het afwegen!
zaterdag 14 november 2009
Vandaag naar Agadir gereden. Prima weg zodat we de 220 km vlot konden overbruggen. Landschap ga ik maar niet beschrijven, maar het was de moeite waard. Vlak na het vliegveld is een grote supermarkt, de Metro, waar we wat vlees e.d. inkopen. Echt goedkoop is Marokko trouwens niet, vooral vlees en alcoholische dranken zijn flink aan de prijs. Groenten en fruit liggen op Nederlands niveau. Op de camping, Atlantic Parc is nog plaats genoeg, maar toch veel voller dan toen we hier drie weken geleden waren. In die drie weken hebben we bijna 3000 km gereden, wel hele mooie kilometers. We staan vooraan bij de ingang en hopen zo mee te liften op het draadloos netwerk, maar tot op heden heb ik nog geen verbinding. Jammer, maar wie weet komt dat nog. De vorige keer ging dat uitstekend. Ik moet eerst maar eens naar het cijbercafé hiero.
zondag 15 november 2009
Camping Atlantic Parc: we zijn nu aan het overwinteren, nou ja, een paar weken dan. Een overwinteraar maakt ’s morgens eerst de boel aan de kant (de vrouw) en haalt brood (de man). Ontbijten, ochtend wandeling langs het strand, sapje drinken op het terras, of koffie. Op het terras pal aan het strand ontmoeten we Jack en Marianne. Het wordt een gezellig gesprek; na 15 jaar Marokko weten zij wel wat te vertellen! Als we terug lopen, zie ik de rode gasbussen staan. Wat kost een complete bus? 120 Dh, heeft die vent in Tafraout me toch weer bedonderd voor 30 Dh en ik heb hem nog 20 gegeven voor het halen, tja zo heb je weer wat geleerd en leren kost geld, ha ha! Een vulling kost 42 Dh, nog geen €4,-. In Nederland betaal je minstens €15,-. Vanmorgen de gasfles gewogen, er zit nog 4 kg in ,maar we koken en koelen op gas. Stroom hebben we van de zon in voldoende mate dankzij de 2 zonnepanelen. Nog even het weerbericht om 12.00 uur Maroc time: in de schaduw 28 gr., wolkeloos en windstil. De avonden zijn heerlijk; je kunt tot laat buiten zitten.